De start van de eerste live netwerkbijeenkomst na een periode van verplicht online netwerken, is wat onwennig. Ik zie nieuwe mensen, kan geen handen schudden en wil wel graag contact maken. Interessant om te ervaren. Hier heeft de organisatie over nagedacht. Al snel wordt de meeting afgetrapt en zitten we op gepaste afstand van elkaar te luisteren naar leden die vertellen over hun expertise.
De tweede spreker heeft het over ‘samenwerking in organisaties’ en noemt zichzelf Chef Onmogelijke Projecten. Leuk zo’n ambitietitel! Autoriteit en auteur personal branding, Cees Harmsen*, zou dit zeker kunnen waarderen.
Na een minuut of 10 gaat er plotseling een vinger de lucht in. Een oudere ondernemer stelt de volgende vraag. Hoe kan je in hemelsnaam samenwerken met al die jonge werknemers die ongemotiveerd, ongeïnteresseerd en vluchtig zijn. Ze weten niet van aanpakken. Zijn alleen met zichzelf bezig en al moe als je ze aankijkt.
Zo, dat is eruit! Ik moet naar de punt van mijn schoenen kijken, wetend dat mijn gezicht altijd boekdelen spreekt. Een interessante casus voor deze Chef Onmogelijke Projecten, denk ik nog. Sommigen knikken instemmend. Iemand roept: ja en ze hebben ook sneller een burn-out dan oudere werknemers! Vervolgens springt een dame die veel werkt met de jongere generatie werkzoekenden (zelf ook nog een jonkie ;-)) in de bres voor deze groep. Je moet ze het vertrouwen geven. Ze zijn onzeker. Iedereen wil iets van ze, ze ervaren enorm veel druk en stress, ze zoeken de balans tussen werk en privé, ze hebben geen tijd meer voor ontspanning, ze hebben niet geleerd met druk om te gaan…. Zo, de polarisatie is compleet!
De organisator grijpt in en vraagt de spreker haar verhaal af te maken.
Jammer wel. Ik had haar graag aan het werk willen zien. Hoe los je zoiets op?
Eerlijk gezegd had ik de eerste vragensteller al direct geconfronteerd met zijn oordelende manier van vragen stellen. Als het gaat om samenwerken, laten we dan vooral elkaar wat ruimte geven door ‘de oordeel-knop’ uit en ‘de luister-knop’ aan te zetten. “Wat wilt u bereiken met deze vraag?” “Wat denkt u dat deze vraag over u zegt?” “Zou u dezelfde vraag nogmaals willen stellen, zonder ingebouwd (voor)oordeel?”
Mijn advies? Geef iedereen een eerlijke kans, wees nieuwsgierig en kijk vooral ook kritisch naar je eigen bijdrage aan het samenwerkingsproces.
Hoe? Wees je bewust van je eigen communicatie, weet welke (voor)oordelen jouw communicatie verkleuren en kijk naar de reacties van je gesprekspartners. Dat is alvast een krachtige eerste stap.
*Harmsen,C. Opmerkelijke IK. Van leuk talent naar personal brand. Academic Service
